Als je een klimmer bent, ben je misschien bekend met de drempel waar je handpalmen beginnen te zweten. Ik bedoel niet wanneer het gebeurt terwijl je aan het klimmen bent; het gebeurt terwijl je naar beelden van klimmen kijkt.
Opmerking van de uitgever: dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op Verkennersweb.
Vanaf de eerste misselijkmakende tijd dat je naar vrije solo’s kijkt, bouw je een tolerantie op. Je word verzwakt door het kijken naar klimmers die hun leven riskeren door de jaren heen. (Je gaat ze toch niet zien sterven, toch? Dit is YouTube…)
Misschien probeer je het zelf een keer of twee, met wisselende resultaten.
Ik heb dit allemaal zelf meegemaakt, de “geen probleem” Honnold-effect nu stevig geplant, ervoer ik nog steeds een acute fysieke afkeer bij het kijken naar Jonas Hainz solo “Moulin Rouge” (5.12c/7b+) in de Dolomieten.
Planetmountain prees Hainz’ gedurfde, 1.300 voet touwloze inspanning en noemde het ‘belangrijk’.
Het belangrijkste dat ik kan zien, is niet grijpen of stappen op de enorme platen losse rots die aan de klif hangen.
“Moulin Rouge” vormde een meesterwerk toen de vader van Hainz, Christoph, eerst vrij beklommen met Oswald Celva begin jaren 2000. De 11-pitch route gaat omhoog over een constant steile, gouden strook Dolomietkalksteen op weg naar een 9206 meter hoge top in de Rosengarten-groep.
De route is niet enorm moeilijk per graad. In plaats daarvan lijkt het het meest op te vallen door het vermogen van de eerste ascensionisten om het te vinden tussen de kruimelige, visueel identieke steen eromheen.
Van veraf lijkt de muur (de Rotwand genoemd) net een muur. Kom er zo dicht bij als de GoPro van Hainz, en je kunt zien dat het meeste een verticale stapel losjes aan elkaar gehechte vuistgrote stenen en dunne wafels is.
De beelden produceren een schrijnende kwaliteit, ondanks dat ze relatief gemiddeld zijn qua productie. Je krijgt geen ingrijpende, dramatische heldenshots in Alex Honnold-stijl die op Hainz’ ontstelde gezicht blijven hangen. In plaats daarvan komt het drama van de beklimming allemaal van de muur zelf – en het zwakke evenwicht van de klimmer op het oppervlak.
Dat is wat gratis solo’s moeten zijn, toch? Vooral als je op zoek naar het palmzweeteffect.
creditSource link
